Pierwszy dzien w przedszkolu

To byl zwariowany dzien. Kubus po raz pierwszy zostal sam w przedszkolu. Mialam zamiar zabrac go do zlobka na godzine 7:00, ale ze jeszcze spal to trafilismy tam na 8:00. Kubus wpadl w trans zabawy, kiedy to ja z Pania dyrektor zajelam sie wypelnianiem dokumentow przy malym stoliczku. Okolo 8:30 przyszedl z placzem do przedszkola maly Harley. Nie chcial za nic w swiecie zostac bez swojej mamusi. Pani mama musiala jednak szybko biec do pracy. Zal mi sie zrobilo malucha, ktory zanosil sie od placzu, wiec wzielam go na kolano i mocno przytulilam. Wytlumaczylam, ze nie ma o co plakac, i zaproponowalam wspolna zabawe. Przewrocilam dokumenty na czysta strone i poprosilam przedszkolanke o kredki. Przybiegla w sekundzie z blokiem i pudelkiem pelnym kredek. U 3latka nareszcie ustal placz i w przedszkolu zapadla bloga cisza. Zaczelismy gryzmolic po kartkach papieru. Pani dyrektor bacznie mi sie przygladala, po czym z usmiechem na twarzy zapytala "Nie chciala bys tu pracowac?". Ja zasmialam sie tylko w glos i przeszlam do dalszej zabawy z maluchem. Harley polubil mnie do tego stopnia, ze nie dal zadnej z przedszkolanek zmienic swoich posikanych majteczek, tylko przybiegl do mnie i mocno zlapal mnie za szyje. Nie wiedzac na ile moge sobie pozwolic (bedac tam gosciem) wzielam go za roczke i zaprowadzilam do pomieszczenia gdzie zmieniane byly pieluszki. Nie chcialam przekraczac zadnych granic, wiec wolalam zeby przebrala go przedszkolanka. W tym czasie Kuba wykleil buzke podczas "creative play" i wymazal kartke papieru odciskami swojej dloni podczas "messy play". Posiedzialam tak 4 godziny, polozylam Kubusia spac i poszlam w tym czasie posprzatac dom. Kiedy wrocilam po 2 godzinach zastalam Kube stojacago przy barierce, zalanego lzami i zanoszacego sie w nieboglosy. Na wejsciu dowiedzialam sie, ze Kuba spal tylko pol godzinki i nie chcial nic jesc, wiec placze bo pewnie jest glodny i spiacy. Po przyjsciu do domu zauwazylam, ze ma czerwote oko i podrapany nos. Najgorsze jest to, ze on tak plakal pewnie od dluzszego czasu, bo az mu sie glowka trzesla. Nikt pewnie nawet na to nie wpadl zeby go przytulic i uspokoic. Kuba nawet po powrocie do domu nie mogl zlapac oddechu. Nie wiem co o tym wszystkim myslec... Nie tak to sobie wyobrazalam.
A wy co o tym myslicie?