Nauka siusiania do nocniczka, czyli potoczne odpieluchowanie

Nauka odpieluchowania dla wielu rodziców może się wydawać czymś zupełnie niemożliwym i nie do przeskoczenia. Każdy rodzic che by ich pociecha jak najszybciej zaczęła chodzić, mówić, rysować, no i kontrolować potrzeby fizjologiczne. U nas wyglądało to trochę inaczej, gdyż w UK nie ma nacisku na to, by dziecko jak najszybciej potrafiło załatwiać się do nocniczka. Brytyjczycy trochę chyba z lenistwa i świadomości, że mogą sobie finansowo pozwolić na zakup drogich pieluszek przez kolejne X lat, odkładają naukę jak długo się tylko da. Jak już kiedyś pisałam JJ w przedszkolu został przeniesiony do grupy starszej ze wglądu na jego wspaniale wyniki w nauce i ponadprzeciętny rozwój. W tej grupie może kontynuować naukę nie będąc wstrzymywany przez inne dzieci. Do czego dążę. Jak zauważyłam, w grupie starszej niewiele jest dzieci, które kompletnie zostały odpieluchowane, tak więc i my zwlekaliśmy. Wygodniej nam zmienić pieluszkę od czasu do czasu, niż co 10 minut biegać z dzieckiem do nocniczka, ścierać ewentualne petardy i biegać na górę z nocnikiem by go umyć. Nie trzeba się w podróży zatrzymywać, lub szukać toalety w najmniej pożądanym momencie, bo dziecko krzyczy SIKU! Nie mamy również całych tygodni na tego typu sporty, gdyż oboje pracujemy full time. Przedszkole powiedziało, że może nas wspierać w tej podróży, ale w żadnym wypadku nie pozwolą JJ'owi biegać po przedszkolu w samej bieliźnie. Mogą ewentualnie zasugerować by usiadł na nocniczku i się wypróżnił. Książki typu "Jak w tydzień odpieluszkowac dziecko" w naszym przypadku odpadają wiec już na starcie. Nie mamy tygodnia... 

Wczoraj postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i spróbować tak na poważnie. Zwinęliśmy dywany, naszykowaliśmy dwie paczki majtek, papier toaletowy, środki czystości, mamy też odpowiednią literaturę, którą JJ studiuje już od jakiegoś czasu. Zapoznałam się też ze wszystkimi zasadami jakie należy przestrzegać podczas odpieluchowania, aby nie zniechęcić dziecka. 

1. Pozwól dziecku zapoznać się z nocnikiem.

2. Nie zmuszaj dziecka do siadania na nocnik. Dziecko może się zrazić do nocnika.

3. Nie karć dziecka gdy nie zdąży na nocnik, lub nie zawoła, że chce siku lub kupkę. Może to prowadzić u dziecka do zaparć nawykowych.

4. Nie używaj pejoratywnych słów mówiąc o kupce lub siku.

5. Zabieraj dziecko ze sobą do toalety. Niech dziecko wie, że to coś normalnego i pozytywnego.

6. Nie wpadaj w panikę jeśli dziecko zaciekawi się tym co w nocniczku i zacznie dotykać. Wytłumacz mu, że trzeba to niezwłocznie wyrzucić do toalety i umyć nocniczek.

7. Pozwól dziecku zadecydować gdzie chce by stal nocniczek.

8. Wybierz nocnik, który zaakceptuje twoje dziecko. Trzeba to wziąć na logikę. Jeśli twoje dziecko boi się hałasu lub odgłosów wydawanych przez zabawki, to najlepiej postawić na klasyczny model.

9. Nie porównuj sukcesów swojego dziecka, z osiągnięciami innych.

10. Poczekaj aż dziecko będzie gotowe. Nauka załatwiania się do nocniczka to długi proces. Dziecko musi być świadome swoich potrzeb fizjologicznych i potrafić je kontrolować. 

11. Można zastosować system nagradzania naklejkami.

UDAŁO SIĘ!

JJ wczoraj zrobił cztery razy siku i jedną kopkę do nocniczka!

Widzimy światełko w tunelu :)